Год таму... Год таму я ледзь не плакала пад дзвярыма ЗАГСу, бо нештачкі мне зусім не хацелася туды ісці, а ты мяне супакойваў. Прайшоў год, але так мала чаго змянілася паміж намі... Ты быў і застаешся ў першую чаргу маім лепшым сябрам. Дзякуй табе за тваю падтрымку, твае разуменне, за тое, што ты побач і я хаваю ў тваіх цеплых далонях свае рукі, за
(
Read more... )